Masoud Ghodrat Abadi’s Post

گاهی فکر میکنم شبیه شوهرعمههایی شدهام که تا آدم را گوشهای در مهمانی پیدا میکنند شروع میکنند به قصه گفتن و نصیحت کردن. حقیقتش را بخواهید من ذرهای شک ندارم که آدم متوسطی هستم و میدانم که خیلی نمیدانم. اما وقتی میبینم تعداد زیادی از دنبالکنندههای من دانشجوهای جوان ایرانی هستند و وقتی میشنوم که کلام من حس و حال مثبتی در آنها ایجاد میکند، احساس میکنم وظیفه دارم هر از گاهی آپشن شوهرعمهگی را فعال کنم و از خاطراتم، داستانهایی که بلدم و مسیری که طی کردهام بگویم. سعی کردهام با پل زدن در زمان، همیشه آنچه را بگویم که خود جوانترم، از شنیدن آن انرژی میگرفت. پس متن زیر را با در نظر گرفتن همین مقدمه بخوانید. ##### اکران ویژهی فیلم کافه ستاره در دانشگاه امیرکبیر بود. اگر اشتباه نکنم سال ۱۳۸۵. من که شیفتهی فیلم و سینما بودم (و البته که همچنان هم هستم)، با اینکه قبلا فیلم را یکبار در سینما دیده بودم، به شوق از نزدیک دیدن هانیه توسلی، به برنامه اکران فیلم رفتم. خانم توسلی اما نیامده بود و من مجبور شدم به دیدن زیباییهای پژمان بازغی اکتفا کنم! در صحبتهای عوامل فیلم بعد از اکران اما، درس بزرگی یاد گرفتم. مسعود رایگان خاطرهای تعریف کرد از دوران جوانیاش که چطور روزی آرزو داشته بتواند در یکی از سالنهای معروف مسکو به تماشای تئاتر بنشیند و چطور روزی آمده که در همان سالن در یک تئاتر بازی کرده است. آقای رایگان با همان صدای گرم و کاریزماتیک در حالیکه انگشت اشاره را بسمت دانشجوها گرفته بود، همه را ترغیب میکرد که برای رویایشان بجنگند و دست از آن برندارند. شنیدن خاطرهی آقای رایگان، در آن روزهای سخت، باعث شد بذر امیدی در فکر من کاشته شود. امیدی که من را تشویق میکرد برای فکر کردن به شدنِ ناشدنیها و یافتنِ دستنیافتنیها. حالا امروز، اینجا، من هم دوست دارم مثل آقای رایگان انگشت اشارهام را بسمت توِ دانشجو بگیرم، در چشمهایت خیره بشوم و بگویم من روزی آرزو داشتم در دانشگاهی در آمریکا درس بخوانم و روزگار جوری چرخید که امروز در دانشگاهی در آمریکا درس میدهم. امید که بذر امیدی در فکر تو کاشته باشم تا در هر مسیری که هستی، مرزهای خیالت را گسترش بدهی.

📊 8 Free Online Resources to Teach/Learn Statistics 📊 As someone who has taught engineering statistics more than any other course (19 times at both graduate and undergraduate levels), I've discovered several invaluable but lesser-known online resources over the years. Here are eight of the best that I've found extremely helpful: 1️⃣ Rice Virtual Lab in Statistics https://lnkd.in/g7FMb33T This NSF-funded project provides a rich array of interactive tutorials, simulations, and tools designed to enhance understanding of statistical concepts. 2️⃣ Methods of Data Analysis https://lnkd.in/gv-ex6T4 https://lnkd.in/gDfGDyA3 These are two data analysis courses that I took as a PhD student and greatly benefited from. The instructor, Dr. Charlotte Wickham, has made most components of the courses available for free, especially helpful if you want to incorporate R coding in your teaching/learning. 3️⃣ OpenIntro Statistics https://lnkd.in/gZqSz3Pu This website offers free, high-quality introductory statistics textbooks in PDF format, along with interactive resources and data sets. 4️⃣ Random: Probability, Mathematical Statistics, Stochastic Processes https://lnkd.in/geNTnaZA This extensive online resource offers detailed explanations, interactive tools, and comprehensive tutorials on probability theory, statistical methods, and stochastic processes. 5️⃣ NIST Engineering Statistics Handbook https://lnkd.in/gSSqgQEV This website provides a thorough, accessible guide to engineering statistics, offering practical methodologies, case studies, and tools to help engineers and scientists apply statistical techniques effectively in their work. 6️⃣ Data and Story Library https://lnkd.in/g7PkQjPU This valuable online resource offers a diverse collection of real-world data sets and accompanying stories. It is especially helpful if you are looking for a dataset for class projects, homework assignments, or exams. 7️⃣ Rossman/Chance Applet Collection https://lnkd.in/gnVFeugF An incredible collection of interactive applets designed to simulate and visualize key concepts in statistics. 8️⃣ Statlets https://lnkd.in/gpsq8naT Another collection of interactive, web-based tools providing dynamic visualization and user-friendly interfaces. 🌟 These resources have been game-changers in my teaching journey, and I hope you find them as beneficial as I have. Happy teaching and learning! 🌟

I am thrilled to announce that I have been granted tenure and promoted to the rank of Associate Professor, effective August 21, 2024. This achievement is a testament to the support and encouragement I have received from my colleagues at the Civil Engineering Department. Your collaboration and friendship have been invaluable. I also extend my heartfelt gratitude to my supervisors at the Dean's office for their guidance and trust in my capabilities. A special thank you to my PhD adviser, Dr. David Hurwitz, whose mentorship has been a constant source of inspiration and wisdom throughout my career. Last but certainly not least, I want to express my deepest appreciation to my students. Since Fall 2018, I have had the privilege of teaching 41 sections of classes covering 6 different topics. Over these years, I have taught ~1150 undergraduate students and ~90 graduate students. Additionally, I have had the honor of working with 2 undergraduate research assistants and advising 10 graduate students. Each of you has contributed to my journey in unique and meaningful ways. Sharing my knowledge and learning from you has been one of the most rewarding aspects of my career. خلاصه که آن مهندس عمران، متخصص طراحی و تحلیل چهارراه و اتوبان، مدرس کلاسهای فراوان، استاد راهنمای دانشجوهای درخشان، نویسنده مقالات چاپ شده در ژورنالهای کیو وان، آن بچهی جنوبشهر تهران، لینکدینبازی با ۷۰ کا فالوئر عزیزتر از جان، موفق شد که ذیل عنایت خداوند سبحان، با دستان خالی ولی پرتوان، و البته کندهشدن مقدار قابلتوجهی از پوست سر و دست و ران، فتح کند یکی دیگر از سلسله جبال را در زندگیِ پرچالشِ پرامتحان و اخذ کند از مکتبخانه ایالتی کالیفرنیا، ساکرامنتو تنیورِ نچندان آسان و ارتقا یابد به رتبه دانشیاران. این کوچکترینِ ایرانیان و فارسیزبانان، در اقدامی نادر، بحر طویل میسراید از بس که هست خوشحال و شادان!

Working as a university professor is like sitting beside a refreshing river. Generations of young, live, and promising students flow by, and their presence uplifts your spirits. This joy is amplified when you can build professional yet friendly relationships with them and make a positive impact on their lives. Like in past years, I attended the graduation ceremony to celebrate this milestone with my students. It is definitely the most wonderful time of the year for me! I stood in a corner, watched the stream of students, embraced them, and enjoyed the purity of this ever-flowing river. California State University-Sacramento Civil Engineering, Class of 2024

در ستایش رها کردن سال ۱۹۹۴ آتشسوزی وسیعی در جنگلهای کوهستانی استورم کینگ در ایالت کلورادو اتفاق میافتد. ۱۴ آتشنشان توسط هلیکوپتر برای اطفای حریق به دل آتش فرستاده میشوند. از جایی به بعد برای این آتشنشانها مسجل میشود که نه تنها نمیتوان آتش را خاموش کرد، که حتی کنترل و محدود کردن آن هم غیرممکن است. پس حالا نه وقت استقامت و مبارزه، که زمان فرار است. آتشنشانها میبایست ۶۰ متری را به سمت بالای کوه میدویدند تا به نقطه امن برسند. هیچ کدام اما موفق نمیشوند و هر ۱۴ نفر جان خود را از دست میدهند. وقتی پیکر جانباختگان پیدا میشود نکته عجیبی جلب توجه میکند. هیچ کدام از این آتشنشانها ادوات سنگین اطفای حریقی که با خود همراه داشتند از جمله بیل، اره و تبر را از خود جدا نکرده بودند. کارشناسان برآورد کرده بودند که اگر این افراد فقط همین وسایل سنگین را از خود میکندند، سرعتشان تا ۲۰٪ بیشتر میشد و احتمالا همگی جان سالم بدر میبردند. ##### تصور کنید شما از بین همهی مشاغل ممکن، آتشنشانی را برمیگزینید، سالها ممارست میورزید، آموزش میبینید و تربیت میشوید برای عملیاتهای سنگین، برای روزهای سخت. حالا روزی آمده که وقت کار است. باید آنچه برایش تلاش و کوشش کردهای به نتیجه برسانی. اما آنقدر غرق هدف میشوی که انگار آن بیل، آن تبر و آن اره دیگر نه ابزار کار بلکه بخشی از تعریف شخصیت تو شده است. حتی به قیمت جان آنها را از خود نمیکنی. شاید حتی در آن شرایط بحرانی متوجه این بار سنگینِ دست و پا گیر هم نشوی. ##### حقیقتش را بخواهید چند وقتی هست این داستان ذهن من را عجیب به خود مشغول کرده، جوری که افتادهام به تفتیش همهی باورها و عقایدم. از خودم میپرسم کدام بار سنگینی را هنوز همراه دارم در حالیکه دارم برای بالا رفتن تقلا میکنم. کدام عقیده، کدام علاقه و کدام باور دیگر عملی و ضروری نیست اما همچنان دست و پایم را بسته و چابکی را از ذهن و کارم گرفته است. و خوب، عجب کار سختی است کندن و گذشتن...

Who controls the memes, controls the Universe – Elon Musk (my favorite type of human being 😊) Each semester, I introduce an extra credit assignment where students get creative with memes related to our course topics or even humorous depictions of me as their instructor. It's proven to be an excellent method for connecting with my Gen Z students, showcasing their impressive creativity. The best part? Our class reviews of these memes are always a highlight, blending education with fun seamlessly. Below, I'm sharing some standout memes from my Transportation Engineering and Engineering Statistics classes. For more insights into student creativity from previous semesters, check out my earlier posts via the provided links. Fall 23: https://lnkd.in/g98Mq8RK Fall 22 and Spring 23: https://lnkd.in/gTDU7NVV Spring 22: https://lnkd.in/gcXGZK2B Fall 21 and Spring 21: https://lnkd.in/gNBxqTTf

جدیدا متوجه شدم بسیاری از دانشگاههای معتبر آمریکا مثل کالیفرنیا ارواین مرکز قصهگویی (storytelling center) دارند. حتی دانشگاه واشنگتن در سیاتل پا را فراتر نهاده و گواهینامه قصهگویی ارائه میدهد. اول فکر کردم این مساله باید فقط مربوط به رشته ادبیات و یا نهایتا روزنامهنگاری باشد. اما جالبترین بخش قضیه این بود که بخش عمدهای از جامعه هدف این مجموعهها اتفاقا مدیران و محققین هستند! خوب همهی ما بالا و پایین زندگی را لمس میکنیم، موفقیت و شکست را تجربه میکنیم و شیرینی و تلخی اتفاقات را میچشیم. اما همهی ما بلد نیستیم داستان زندگیمان را تعریف کنیم. همه بلد نیستیم آنچه بر ما گذشته و یا آنچه بر ما میگذرد را در یک روند منسجم و روان بازگو کنیم تا بتوانیم با دیگران ارتباط برقرار کنیم. و چقدر همیشه هر کس قصهاش را بهتر تعریف کرده راهش هموارتر بوده و بختش بلندتر. امروز اما قصهگویی یک ضرورت فراگیر است. هر دانشجویی مقاله مینویسد، هر استادی تدریس میکند و هر مدیری مجموعهاش را هدایت میکند. هر دانشجویی اما بلد نیست چگونه حاصل زحمات و نتایج کارش را منسجم و در قالب یک داستان جذاب تعریف کند، هر استادی بلد نیست مطالب درسی را چگونه در طول یک ترم بصورت یک سناریو پیوسته ارائه دهد و هر مدیری بلد نیست چگونه داستانی برای موفقیت مجموعهاش فراهم کند. من اصلا اگر (بلا به دور) کارهای بودم حتما در دانشگاه شریف یک مرکز قصهگویی تاسیس میکردم چرا که فکر میکنم بچههای فنی-مهندسی در عین حال که پتانسیل بسیار بالایی دارند اما در این زمینه آموزش ندیدهاند و همین کاستی چالشهای زیادی در مسیر حرفهای آنها ایجاد میکند. ##### پینوشت ۱: اطلاعات مربوط به گواهینامه قصهگویی دانشگاه واشنگتن را اینجا ببینید: https://lnkd.in/gif8waha پینوشت ۲: دستنوشت را با الهام از پستهای آقای Saman Raki آماده کردم. خواستم خودنمایی کرده باشم و بگویم دستخط ما هم ای بدک نیست 😊