30 entry daha
  • daha önce hiç kristen stewart filmi izlememiştim. bu benim için ilk oldu. film bitince aklıma direkt
    şu fotoğraf geldi. "masum insanları öldürmenin utancını örtecek büyüklükte bir bayrak yoktur." çünkü insanlar ikiye ayrılır. iyi ve kötü insanlar. din, ırk, kültür ne olursa olsun bu değişmez. buna istinaden bazı arkadaşların belirttiği gibi bu filmin klişe bir amerikan propaganda teması işlediğini düşünmüyorum. burada insanî duygular ön planda tutulmuş. evet, bu dünyada hiçbir duygu namümkün değildir. her neyse, beni hanımefendi ile başbaşa bırakın.

    amy, benim frezya çiçeğim. standart ölçüleriyle oynanmamış üzerindeki o kamuflaj, gün batımında donuk bakışlı yeşil gözlerini gölgeleyen o kep, nizami taranmış toplanmış sarı papatya tarlası saçların, burnunun ucu ve profilden görüntüsü, milimetrik kirpiklerin kaşların, dudakların, dişlerin, boşluğa çarpan ellerin, üzgün yüzün, çevrene karşı sahte gülüşlerin... ah avuç içlerim terliyor, odak noktamı kaybediyorum, anksiyete krizim tetikleniyor, aklımı bulandırıyorsun. hüzün ikliminde sıkışıp kalmış melankolik ruhuna aşık ettin beni. yolun incirlik üssüne düşerse mutlaka buluşalım. bana moore haven günlerini anlat uzun uzun. saatlerce günlerce konuş ben seni dinlerim. sıkılırsak tek pota altında teke tek maç yaparız. yeter ki gel sen.

    seni tanımak güzeldi. bakışlarını unutmayacağım. hoşçakal begonyam.

    amy
hesabın var mı? giriş yap