Τα αδελφά διαστημόπλοια Voyager 1 και 2 αναχώρησαν για το κοσμικό διάστημα 37 χρόνια πριν, το 1977.
Το Voyager 1, το πρώτο στη σειρά εκτόξευσης, έχει πλέον ξεπεράσει τα σύνορα του ηλιακού συστήματός μας, ενώ το Voyager 2, που ξεκίνησε λίγο αργότερα, διανύει ένα διαφορετικό τροχιακό μονοπάτι και δεν έχει ακόμα εξέλθει από το ηλιακό σύστημα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού τους, και τα δύο σκάφη συνεχίζουν να αποστέλλουν πληροφορίες προς τη Γη.
Ένας φυσικός μετέτρεψε αυτά τα δεδομένα σε μουσικές νότες, δημιουργώντας ένα μουσικό κομμάτι.
Αυτή η πρωτότυπη δημιουργία δεν προσφέρει μόνο καλλιτεχνική αξία – το οποίο ακούγεται εξαιρετικά στο ηχητικό δείγμα – αλλά δίνει επίσης τη δυνατότητα στους επιστήμονες να εξερευνήσουν τις «κρυφές» διαστάσεις του Σύμπαντος.
Η μετατροπή των δεδομένων σε ήχο, γνωστή ως «ηχοποίηση», επιτεύχθηκε από τον Ντομένικο Βιτσινάντσα, έναν φυσικό με εκτεταμένη μουσική γνώση, διευθυντή ερευνών στο Geant, το πανευρωπαϊκό δίκτυο δεδομένων που υποστηρίζει ερευνητικές εγκαταστάσεις και εκπαιδευτικά ίδρυμα σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων του CERN και του LHC.
Ο Βιτσινάντσα συγκέντρωσε πάνω από 320,000 μετρήσεις από τον ανιχνευτή κοσμικής ακτινοβολίας που είναι τοποθετημένος σε κάθε ένα από τα δίδυμα σκάφη, μετατρέποντας τα ευρήματα σε μουσικές νότες με βάση το ύψος των φθόγγων.
Αποτέλεσμα ήταν μια μουσική σύνθεση, ένα «ντουέτο» για πιάνο και έγχορδα.
Το πρωτότυπο αυτό κονσέρτο για πιάνο και έγχορδα δημιουργήθηκε με στόχο να τιμήσει το ταξίδι των Voyager 1 και 2, καθώς ο Βιτσινάντσα χρησιμοποίησε τους ίδιους τύπους μετρήσεων από τα δύο σκάφη, καταγράφοντας τον αριθμό των πρωτονίων που έλαβαν την ίδια στιγμή, αλλά σε μεγάλες αποστάσεις.
Ο Βιτσινάντσα, μετά από την ηχοποίηση των δεδομένων του κάθε σκάφους, ενώθηκε τις δύο μελωδίες σε μία ενιαία μουσική παρτιτούρα.