Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Εύχομαι σε όλες και σε όλους μια παραγωγική κοινοβουλευτική περίοδο προς όφελος των συμπολιτών μας στην πατρίδα μας αλλά και προς όφελος των Ελλήνων σε όλο τον κόσμο.
Μην ξεχνάμε ότι είμαστε η Βουλή των Ελλήνων. Των Ελλήνων παντού. Με Ειδική μόνιμη επιτροπή Ελληνισμού της Διασποράς να συνεδριάζει σε αυτό το κτίριο.
Η συζήτηση για την ψήφο των Ελλήνων στο εξωτερικό ξεκίνησε έντονα από το 2021, χωρίς ουσιαστικά να σταματήσει ποτέ να απασχολεί το δημόσιο διάλογο. Σε μεγάλο βαθμό έχουν συζητηθεί τα πάντα.
Παρατηρώ μάλιστα ότι πολύ συχνά ξεφεύγουμε από την ουσία και στεκόμαστε στους διάφορους ορισμούς, όπως:
- Διασπορά
- Ομογένεια
- Απόδημοι
- Έλληνες του εξωτερικού
- Έλληνες στο εξωτερικό
Να είμαστε ξεκάθαροι για την οικονομία της συζήτησης: Μιλάμε για ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα. Συμπολιτών μας που έχουν ήδη δικαίωμα ψήφου.
Δεν μιλάμε για την παροχή κάποιου νέου δικαιώματος σε άτομα που σήμερα δεν το δικαιούνται.
Ούτε για προσπάθεια αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος, όπως σκόπιμα λέγεται. Πώς μπορεί άραγε να «αλλοιωθεί» το εκλογικό αποτέλεσμα από συμπολίτες μας που έχουν δικαίωμα να ψηφίζουν;
Εδώ αντιμετωπίζουμε μια συζήτηση ισότιμης μεταχείρισης των πολιτών.
Συζήτηση για τη διευκόλυνση άσκησης ενός δικαιώματος.
Συζήτηση για το βαθμό ελευθερίας που θέλουμε να έχουμε στην κοινωνία μας.
Και η έννοια της ελευθερίας σε αυτό το θέμα συμπλέκεται με τον θεμιτό από το Σύνταγμα περιορισμό κάποιων δικαιωμάτων.
Όμως όταν η άσκηση ενός βασικού ατομικού δικαιώματος εξαρτάται από την αγορά ενός ακριβού αεροπορικού εισιτηρίου, η άποψή μου είναι ότι έχουμε παραβίαση βασικών ατομικών ελευθεριών.
Ως Βουλευτής Κεφαλονιάς και Ιθάκης, γνωρίζω τη σημασία των συμπατριωτών μας που ζουν στο εξωτερικό. Την προσφορά τους στην πατρίδα μας συνολικά αλλά και στην ιδιαίτερη πατρίδα του ο καθένας. Αυτή τη σχέση επιδιώκω να την ενισχύσω με κάθε τρόπο.
Και η στάση των κομμάτων στο θέμα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού έχει ιδιαίτερη συμβολική σημασία.
Γιατί εδώ στην Ελλάδα έχουμε ένα οξύμωρο φαινόμενο.
Έχουμε κόμματα και πολιτικές παρατάξεις που αναφέρονται διαρκώς στην αποχή από τις εκλογές, ως φαινόμενο παρακμής. Ως συνέπεια της απαξίας της πολιτικής στην Ελλάδα.
Κάτι που μπορούμε πράγματι να συζητήσουμε σε ποιο βαθμό ισχύει.
Και τι λένε συνεχώς αυτά τα κόμματα εδώ στη Βουλή; Ότι με τη στάση μας πρέπει να φέρουμε πίσω στις κάλπες όλον αυτό τον κόσμο που δεν πάει την Κυριακή των εκλογών να ψηφίσει. Ειδικά τους νέους ανθρώπους.
Συμφωνούμε σε αυτό.
Ταυτόχρονα όμως τι κάνουν οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις;
Δεν συναινούν κυρίες και κύριοι συνάδελφοι στη διευκόλυνση των πολιτών που θέλουν να ψηφίσουν αλλά αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητα εμπόδια, κυρίως με ευθύνη όσων είμαστε εδώ στη Βουλή.
Εμπόδια που βάζουμε σε νέους ανθρώπους που ζουν προσωρινά ή εργάζονται και σπουδάζουν στο εξωτερικό.
Τι έχει ιδιαίτερη αξία να τονίσουμε εδώ; Ότι η δυνατότητα των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους να ψηφίζουν από το εξωτερικό, έχει να κάνει και με το χαρακτήρα της κοινωνίας που θέλουμε.
Σε μια σύγχρονη χώρα θέλουμε οι νέοι και όλοι οι εργαζόμενοι να έχουν επαφή με το σύγχρονο κόσμο. Να απασχολούνται στην έρευνα και να ειδικεύονται σε επαγγέλματα, σε ερευνητικά ιδρύματα και επιχειρήσεις που δεν υπάρχουν στην Ελλάδα ως δραστηριότητες.
Ώστε επιστρέφοντας στην Ελλάδα να προσφέρουν τεχνογνωσία στην κοινωνία μας. Στην ιατρική, στην τεχνολογία, στην αντίληψη αν θέλετε της λειτουργίας μιας σύγχρονης κοινωνίας.
Αν το νομοσχέδιο που συζητάμε δεν συγκεντρώσει 200 ψήφους, ποιο είναι το μήνυμα που στέλνουμε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους; Που, στα λόγια, η κοινωνία μας τους ενθαρρύνει, τους δίνει υποτροφίες, τους παρακινεί να προοδεύσουν; Το μήνυμα είναι ότι τους τιμωρούμε.
Τους ζητάμε να διαμορφώσουν με τη γνώση τους την Ελλάδα του αύριο, αλλά ταυτόχρονα ουσιαστικά τους στερούμε το δικαίωμα να έχουν άποψη για το μέλλον της πατρίδα μας, όπως αυτή η άποψη εκφράζεται στις εκλογές.
Αυτό δεν πρέπει να το κάνουμε κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Μας χαρακτηρίζει όχι μόνο ως πολιτική στρατηγική εδώ στη Βουλή, αλλά και ως αντίληψη για τον χαρακτήρα της κοινωνίας μας.
Ποιο είναι το χρέος μας ως νομοθέτες απέναντι στους συμπολίτες μας;
Να διευκολύνουμε την άσκηση ενός βασικού ατομικού τους δικαιώματος;
Ή να εμποδίσουμε την άσκηση αυτού του δικαιώματος;
Θεωρώ ότι το νομοσχέδιο είναι ένα μεγάλο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Και είναι ένα νομοσχέδιο σύμφωνο με το χαρακτήρα της κοινωνίας που θέλουμε. Μιας κοινωνίας συμμετοχικής, ανοιχτής στις παγκόσμιες εξελίξεις, με σεβασμό σε βασικές ατομικές ελευθερίες. Που αξιολογεί στην πράξη την ψήφο κάθε συμπολίτη μας ως μοναδική και πολύτιμη συνεισφορά στην οικοδόμηση του κοινού μας μέλλοντος.
20.7.23
ΠΑΝΑΓΗΣ ΚΑΠΠΑΤΟΣ 